24 uur lang positieve vibraties

KUMBH MELA: GESCHIEDENIS

Het is het grootste evenement ter wereld: de Kumbh Mela in Allahabad. Of eigenlijk een halve (Ardh) Mela (festival). Want de echte is eens per 12 jaar en vindt pas plaats in 2025. Het terrein beslaat 6km langs de oevers van de Triveni Sangam, de heilige plek waar de Yamuna, de Ganges en en de ondergrondse rivier de Saraswati samenkomen. Voor 55 dagen wordt hier een aparte stad opgebouwd met een enorme logistiek (wegen, riolering, stroomvoorziening, veiligheid, enz.) Elke ashram heeft zijn eigen plek met tenten, een centrale feesttent en een versierde en verlichte toegangspoort. Elke akatha (gemeenschap) heeft een plaats in de rij aangewezen gekregen en moet zich aan de regels houden. De gang naar het water is dan ook streng gereglementeerd. Bij de meest krijgshaftige akatha's is politie aanwezig. Daar er op de hoogtepunten van zo'n feest miljoenen mensen bij elkaar zijn, is er veel bewaking. Op de grond militairen en politie en in de lucht helikopters en zelfs drones. Op de rivier varen reddingsteams. Er staan ambulances klaar. Het is geregeld voorgekomen dat mensen in de menigte onder de voet werden gelopen. Opmerkelijk is dat er voor het eerst een akhara deelneemt met een Dalit, een onaanraakbare, aan het hoofd. Ook is er een groep van transgenders officieel toegelaten.

IN DE ASHRAM

Het verhaal gaat over de strijd tussen de goden en de demonen (het goede en het kwade) om een pot (kumbh) nektar, die onsterfelijk maakt. Vishnu, van het godenteam, slaagt erin met de pot weg te komen, maar morst 4 druppels op 4 plaatsen in India. Vanwege de Triveni is het festival in Allahabad het belangrijkste. We moesten wel even wennen aan ons verblijf in onze luxe tent met WC en wasbak. De nachten zijn koud en er is tijdens de Mela dag en nacht het (versterkte) geluid van allerlei muziekoptredens en recitaties. Vooral het aanroepen van Sita en Ram is bezwerend en blijft de hele nacht maar door gaan. Zo kwamen we met 4 dekens over ons heen en veel lagen kleding aan de nacht door. De ashram waar we te gast waren, had echter een verfijnde keuken: met beperkte middelen toverde de Nepalese kok heerlijke gerechten op tafel.

VOORZICHTIG MET MAGIERS

Met een geroutineerde gids rijden we eerst enkele kilometers naar het kamp van de naga baba's. Mannen die alle aardse materie hebben afgezworen en hun naakte lichaam insmeren met as. Er is gelijk al een konfrontatie: nadat we gezegend zijn, mogen we foto's maken. De guru voert in onze ogen een toneelstukje op, het zal hem wel ernst zijn, en is vervolgens niet tevreden met het bedrag dat ik wil geven. Hij vraagt Rs 100 en wordt een beetje boos. En met boze guru's moet je oppassen, weet de gids. Hij bemiddelt door bij te lappen.
Bij een andere guru, geen naga, hebben een schoonmaakster en haar dochter woorden over de beloning. Ze wilden meer hebben, dan de guru had aangeboden. Weer kwam de gids tussenbeide. De leraar moet je nooit tegenspreken, volgens hem. Hij schijnt nogal ontzag te hebben voor guru's, want wanneer hij ons iets uitlegt over de Juna-ashram, wordt hij gekorrigeerd. Een guru met lang, grijs haar en een zonnebril op, maakte het gelijk duidelijk.

Als we door de overdekte wijken wandelen heerst er een rustige sfeer. De ochtend is moment van ontspanning. De leden van de akahra's zitten rond een vuurtje bij elkaar wat te chillen; chillums (pijpjes hash) worden doorgegeven. In de 'straten' is het aardig druk, maar niet de miljoenen die wij verwachtten. De eerste Shahi Snan (Royal Bath) is net geweest. De kranten stonden er bol van. Er komen er nog 2. Langs de kant van de weg verkopen Rajastani en Gujarati hun handeltjes. Mensen lopen als in een winkelstraat heen en weer. Soms komt er een groep saddhu's langs in het oranje met speren, die ook gewikkeld zijn in het oranje. Enkele koorddanseressen, meisjes nog, vertonen hun kunsten op het slappe koord. Agenten te paard patrouilleren en houden het mensenverkeer in de gaten. Er zijn gelukkig ook minder auto's, dus ook minder getoeter.

VRIJ VAN ZONDEN

Na de lunch nemen we een rustpauze. En om 16.00 uur gaan we weer op pad om naar het baden te kijken. Na een half uur rijden en zoeken zijn we op de drooggevallen zandplaat bij de Yamuna aangekomen. Ook daar is het 'gezellig' druk. Voor de veiligheid ligt er een kordon op enkele meters uit de kant. Op de rivier varen bootjes met pelgrims. Op het strandje vermaken mensen zich met een duik in het koude water. Een echtpaar houdt elkaars handen vast en op een 1, 2, 3 dompelen ze zich onder. Een vrouw laat een offertje, een bootje met een lichtje (darya), aan de stroom over en doet een gebed. De plek waar de 3 stromen bij elkaar komen (Triveni Sangam) is het heiligst, maar ook gevaarlijk.

VROUWELIJKE POLITIEBRIGADE (ANTI-ROMEO)

Er is een speciaal team (20 agentes) dat er op toeziet, dat vrouwen zich onbespied wanen voor voyeurs met kamera's. Ik heb ze niet gezien. Toen ik in mijn onschuld al een paar leuke scenes had gefotografeerd, zei de gids me dat ik vrouwen niet mocht fotograferen. Ayay!!! Natuurlijk heeft hij gelijk. Een fotootje gaat al snel viraal met al die i-phones. En India doet er veel aan om de positie van de vrouw te verbeteren, na alle negatieve publiciteit met groepsverkrachtig met dodelijke afloop. #METOO ook in India.

AARTI

Tot slot van de rondleiding zijn we naar het Hindoeritueel van 'Duisternis naar het licht' gereden. Iedere dag wanneer de zon is ondergegaan, wordt er door een 7-tal priesters een ritueel uitgevoerd van vuur en zang, waarbij schalen met ghee (boter) worden aangestoken. De dirya's met vuur worden rondgedraaid en omhoog gestoken. Gelovigen kunnen hun God liefdevol verwelkomen of afscheid nemen tijdens de aarti. Een aantal gelovigen die op een rij achter de platforms met de priesters staan, draaien hun rondjes met kleine lampjes. Na de dienst gaan de priesters rond met schalen met vuur (energie), waarbij iedereen de handen boven de vlam houdt en de warmte naar het gezicht brengt.

Terug in onze ashram horen we vanuit de tent vlakbij de eentonig, maar luide recitatie van heilige liedteksten uit de Bhajan. Een priester zit op een verhoging met het boek voor zich en begeleidt zich op het harmonium. Op het podium zitten 3 mannen, waarvan één de tabla bespeeld. De anderen klappen de maat. De priester zingzegt eerst een regel en de mannen zingen het dan na. Dit gaat uren zo door en brengt je daardoor in trance. Er zit een oude man in de tent die meezingt. 's Avonds is er een opvoering van een groep van 9 spelers, die verhalen van Krishna uitbeelden. Maar dan zijn wij allang geveld door vermoeidheid en verzadiging van de overweldigende indrukken van deze Kumbh Mela.