heiligheid en armoede

MOEDER THERESA
We zijn vandaag naar de tombe van moeder Theresa geweest in het huis waar nu de nonnen wonen in witte kleding met een blauwe rand. Het gebouw is schoon en sober. Helaas was het museumpje vandaag gesloten. De plek rond de tombe was sereen met bloemen op haar graf en af en toe iemand die kwam bidden. Waarlijk een heilige vrouw. We werden gewaarschuwd dat er helaas veel gestolen werd zoals camera's en schoenen.
Toen moeder Theresa hier kwam in 1947 waren er net 4 miljoen hindoes gevlucht uit Oost-Pakistan (nu Bangladesh). Zij kwamen berooid aan in Calcutta en stierven op straat. Bij de onafhankelijkheid werd India in tweeen gedeeld in een gemengd India en in een islamitisch Pakistan. Dit leidde tot enorme moordpartijen tussen hindoes, moslims en sikhs. Miljoenen mensen verplaatsten zich van India naar Pakistan en omgekeerd. Miljoenen stierven door uitputting of moord. Omdat Kolkata bekend is door moeder Theresa, associeer je deze plaats met enorme sterfte op straat. Dat is nu niet meer. Het is er niet anders dan in andere grote steden in India. Er is nog steeds veel armoede en de nonnen doen nog steeds aan heel noodzakelijke liefdadigheid. Overal langs de wegen hangt gewassen kleding. De mensen die op straat of in een krot wonen, proberen hoe dan ook schoon te blijven. Er zijn straatpompen.
Kolkata was extra benadeeld bij de deling. Het verloor zijn economisch belangrijke achterland aan Pakistan. De stroom mensen van Bangladesh naar Kolkata was veel groter dan omgekeerd zodat er veel te weinig woonruimte was in Kolkata.
Vervolgens gingen we naar het huis waar moeder Theresa de wanhopige stervenden verzorgde. Bovenop het gebouw stond een Jezus aan het kruis met de woorden: 'Ik heb dorst'. Helaas was ook deze plek voor bezoekers gesloten. Het gebouw stond precies naast de belangrijkste tempel van Kolkata die we wel konden bezoeken.

KALIGHAT TEMPEL
Natuurlijk was het zoals gewoonlijk bij hindoetempels een drukte van belang met pelgrims die offertjes brengen, bidden enz. Heel veel kraampjes waar allerlei heilige artikelen worden verkocht en etenswaren. Fantastich om naar te kijken. Helaas mochten we in de tempel geen foto's maken. Er was een speciale plek waar 's ochtends geiten worden geofferd. Gelukkig waren we daarvoor te laat. Er waren twee offerblokken met bloemen en roodgekleurde verf. De hindoes legden hun hals even op het offerblok om hun negatieve daden te helpen zuiveren.
Een junior brahmaan leidde ons rond. We kregen een rode stip (thikka) op ons hoofd en we kregen een rode bloemenkrans met een rode ring in de handen. Vervolgens werden we langs de rij wachtenden geleid en mochten we een aantal bloemen naar de het beeld van de godin Kali gooien. De godin heeft drie ogen, de gewone ogen staan voor heden en verleden en het derde oog staat voor de toekomst. Kali is de godin van de vernietiging van al het slechte.
Binnen in de tempel zaten allemaal mensen voor het brengen van offers en priesters die een vuurtje stookten en gebeden opzeiden om negativiteit te zuiveren.
Tot slot werden we naar een heilige (banyan) boom gebracht waar de priester een gebed voor ons deed en onze familie veel geluk wenste. Daarna mochten we een wens doen en de rode ring in de boom hangen.
Er was een keuken waar maaltijden met geitenvlees werden gekookt. Rond het middaguur krijgen enkele duizenden armen een maaltijd. Rond de tempel zie je altijd veel bedelaars en verminkte mensen.
Wat natuurlijk niet kon uitblijven, waren de nodige donaties voor de tempel, de bloemen en de priester. Desondanks was het een bijzondere ervaring om zo de sfeer te proeven.
We zijn hier in het land waar je voortdurend wordt geconfronteerd met fooien, afzetterijen, donaties enz. Ook het hotelpersoneel heeft al de nodige fooien gehad. Als je niet spontaan een fooi geeft, blijven ze wachten in je hotelkamer of vragen of ze de airco kunnen uitleggen of iets dergelijks. Bij taxi's is het steeds onderhandelen en dan nog proberen sommigen halverwege de prijs te verhogen. Het is even wennen maar zij zijn arm en wij zijn rijk. Bovendien is het gebruikelijk in deze regio. Zie het onderhandelen en de fooien maar als een spel waarbij het afdingen erbij hoort. Ze proberen altijd meer te krijgen maar als je niet toegeeft, even goede vrienden.