gletsjeravontuur

Donderdag hebben we met de superjeep speciaal voor het poolgebied met extra grote en dikke banden, een lange tocht gemaakt naar de gletsjer Langjokull in het binnenland.
Bij vertrek hoorden we dat we niet over de bergpas erheen konden. Zaterdag lag er nog sneeuw in Reykjavik maar de temperatuur is plotseling omgeslagen naar bijna zomerse temperaturen (10 grd. Celsius). Daardoor is de dikke laag sneeuw snel gaan smelten en is er veel smeltwater. Gisteren had een groep twee uur vastgezeten op de pas. Gelukkig kwam er een andere jeep voorbij die hen uit de sneeuw trok. De gids was van plan deze keer met een omweg naar de gletsjer te gaan, maar was niet erg optimistisch dat we op de gletsjer zelf zouden komen.
Eerst zijn we naar Tingvellir gegaan. Hier kun je zien hoe de Euraziatische tectonische plaat en de Amerikaanse plaat uit elkaar schuiven.(Ieder jaar 2,5 cm.) Er zijn verschillende tectonische platen die zich om de aardbol heen bevinden en bewegen. Soms botsen ze tegen elkaar. Dan krijg je bergen zoals de Himalaya. Soms drijven ze uit elkaar zoals hier. Dan zie je hoe er ineens een verzakking van tientallen meters is. Je kijkt in een vlakte deels met water bedekt van enkele kilometers. Daarna gaat de bodem weer tientallen meters omhoog. Doordat deze twee tectonische platen uit elkaar drijven, komen Europa en Amerika verder van elkaar af te liggen. IJsland wordt ieder jaar een klein beetje groter omdat de scheur dwars over Ijsland loopt. Ook zie je hierdoor scheuren in de rotsen.
Tingvellir is ook de plaats waar in 1000 het IJslands parlement voor het eerst bijeenkwam. Dit hebben we een paar honderd jaar gedaan. Mensen kwamen uit het hele land en bleven enkele weken. Behalve bestuurlijke zaken waren er ook feesten en zocht men hier een partner.

Daarna reden we langs een fjord waar in de tweede wereldoorlog de Amerikaanse schepen lagen. Een perfecte plek want de winden zijn hier zo sterk en onberekenbaar dat een vijandig vliegtuig geen enkele kans had. Vervolgens bekeken we enkele heet water bronnen met kokend water. Een van de grootste bronnen ter wereld, 200 liter kokend water per seconde. Met pijplijnen wordt het water 65 km. verder naar een dorp geleid. Dan is het 80 graden en moet nog worden afgekoeld naar 60 graden voordat het in woningen door de kraan kan.
Daarna hebben we een plek bezocht waar tientallen watervallen uit de rotsen kwamen. Ondergronds komen ze vanaf de gletsjer. We hadden daar al een schitterend uitzicht op de gletsjers. Het was zonnig en helder weer zodat we onze omgeving goed konden zien. Het binnenland is heel desolaat. Er woont niemand. Je komt geen verkeer meer tegen. Er is een enorme stilte.
Maar zouden we de gletsjer halen? Van hieraf werd het spannend. Er stond een bordje dat de weg onbegaanbaar was maar wij reden door voor zover je het nog rijden kon noemen. 10 tot 20 km. per uur. Soms zelfs een stukje achteruit rijdend om een ander pad te zoeken. Met een superjeep kun je natuurlijk ook door de stenenvlakte naast het pad. De chauffeur zocht met inspanning en precisie zijn pad. Het grootste risico loop je als je over een stuk zachte sneeuw moet rijden. Je kunt niet zien wat eronder zit. Een wiel kan in een gat belanden en dan zit je vast. Onderweg belde zijn collega nog op hoe ver hij was. Je hoeft dus niet bang te zijn dat je doodvriest als je ergens blijft steken. Er is constant kontakt met het bedrijf via speciale apparatuur. Mobieltjes werken hier niet want in het binnenland woont niemand. Na een uur haalden we boven verwachting met dank aan de chauffeur toch de gletsjer. Het was nog steeds zonnig zodat we overal het sneeuwwitte ijs konden zien. We stapten even uit om met onze voeten op de gletsjer te staan maar het woei zo hard dat we nauwelijks konden blijven staan.
Op de terugweg gingen we weer over de brug. Het water was er in een uur al flink gestegen. Het risico is dat een ijsschots een dam opwerpt. Als deze plotseling losschiet, spoelt hij met grote kracht over de brug.
Tot slot hebben we een heel klein stukje in een lavagrot gelopen. Deze ontstaat doordat bij een vulkaanuitbarsting de lava over het land uitloopt als een soort rivier. Het bovenste stuk koelt het eerst af en stolt. Zo onstaat een ondergrondse lavastroom en als de uitbarsting is gestopt, houdt ook de ondergrondse stroom op en ontstaat er een tunnel. Deze tunnel is 2 km. lang.
We waren ongeveer 30 meter onder de grond en konden de verschillende kleuren zien in het steen. Ook zagen we stukken steen die gesmolten waren geweest bij de vulkaan uitbarsting en als was van een kaars kapot waren gemaakt. Natuurlijk hadden we helmen op (als je valt) met een licht want binnen in was het net zo donker als wanneer je je ogen dicht doet.
De natuur en het weer waren schitterend, dus we hebben een fantastische maar vermoeiende dag gehad. Vandaag houden we een rustdag in Reykjavik en willen we het sagenmuseum bekijken.