De Wondere wereld van Lumbini

De grensovergang van India naar Nepal verliep soepel. Wel goed, dat we al een visum hadden, want als je pech hebt, sta je in de rij achter een hele groep pelgrims. Lumbini is vanaf daar nog een uurtje rijden. We verblijven 3 dagen in een rustig hotel, dat mijn zijn tuinen en huisjes meer weg heeft van een vakantiepark(je). Heerlijk, een paar dagen op een plek. Vanwege wegwerkzaamheden (van 2 naar 4 baans) is er geen Wi-Fi en internet. Tiny kan hier weer wat bijkomen, want haar maag is van streek geraakt. Het personeel is bijzonder aardig en het eten weer heerlijk. Achter onze hotelkamer is een poeltje, waar een soort reiger (pond heron) de baas is. Ook maken een zilverreiger en een soort hoen er gebruik van. Af en toe vliegen ze elkaar in de haren, of liever gezegd, de veren.

De volgende dag gaan we met de gids op pad naar de geboorteplek van de Boedha. Hij spreekt zeer goed Engels en heeft van zijn 10e tot zijn 15e Boeddhisme gestudeerd. Hij is ook zeer belezen. Doordat hij van huis uit Hindoeïstisch is, heeft hij veel kennis van zijn eigen godsdienst.
Er doen veel verhalen over de geboorte de ronde. Aangenomen wordt, dat moeder Maya, op weg naar het ouderlijk huis om te bevallen, hier geboorte gaf aan een zoon. Zodra hij kon staan, deed hij 7 stappen in de 4 windstreken. En sprak met de ene hand opgeheven naar de hemel, de ander naar de aarde wijzend: "Ik ben geboren tot heil van alle wezens. Dit is mijn laatste geboorte". Toen werd hij weer baby. De boom waar de bevalling plaatsvond is er niet meer, maar in de Mayadevi tempel is wel de plaats vastgesteld, waar hij gestaan moet hebben. Een staande bevalling (ook nog onbevlekt, vgl. Maria, moeder van Jezus) was volgens onze gids geen uitzondering en te prefereren boven een liggende. Hij kan het weten! Maar nu zijn we al aan het eind van onze tocht.

The Lumbini Development Committe is opgericht in 1978 na een bezoek van de toenmalige Secr.Generaal van de VN Oe Thant, een Zuid-Koreaan. Toen het plan ter stemming in de VN-raad werd voorgelegd, was het opmerkelijk, dat Pakistan en Afghanistan als eersten voorstemden. In samenwerking met de UNESCO kreeg de Japanner Kenzo Tange de opdracht een plan te maken: "Een soort boeddhistische kosmos in het klein". We bezoeken een prachtige Tibetaanse tempel, gesponsord door Duitse boeddhisten. Van binnen was de koepel met lichte in hemelse tinten, lichtblauw en wit, getekende afbeeldingen van het leven van de Boeddha een juweeltje. Bij ons riep het associaties op met de Sixtijnse Kapel in Rome. Alleen dan veel luchtiger. De tuin eromheen toonde allerlei scenes uit het leven van de Boeddha. Ik vond het nogal van een hoog Efteling-gehalte, maar goed, iedereen snapt dan wel wat de bedoeling is.

Elk land heeft in Lumbini zo zijn tempel gebouwd. Zelfs Bangladesh (!) was vertegenwoordigd. We bezochten nog een Thaise tempel met veel geschilderde afbeeldingen, zoals we dat ook kunnen zien in de Chr. kerken. Bij de Cambodjaanse tempel waanden we ons even in Cambodja: Veel glitter en pracht, gelardeerd met cobra's, draken en hemelse nimfen.
De Nepalese tempel stond in sterk kontrast met de overdaad van de meeste tempels. Een eenvoudig boeddhabeeld werd geflankeerd door iets kleinere beelden in verschillende poses (bijv. de handen in de wijsheids pose) van de boeddha in de nissen rondom. De koepel rustte op zuilen en was van marmer. Geen opsmuk en afleiding.

De gids wilde ons nog de kraanvogels laten zien die in een vijver achter de Vietnamese tempel te vinden zijn. Er zitten veel kraanvogels in de buurt. Na enig speuren ontwaardden we er 2 in de dierentuin van de monniken. Er waren daarnaast nog opgezette vogels in de bomen, alsook neptijgers en nepapen. Grappig is dat de twee belangrijkste stromingen, het mahayana- en het theravadaboeddhisme gescheiden zijn door een vaart. Er is wel een brug, zodat er kontakt kan blijven. De reden ervan schijnt, volgens onze gids, niets te maken te hebben met onenigheid. Aan het begin van het kanaal is een eeuwig brandende vredesvlam. Aan het uiterste eind is vaag de vredespagode te zien. De Japanse architekt , die de atoombom op Hiroshima heeft meegemaakt, heeft zo de vredesgedachte willen uitdragen.

Het laatste gedeelte van het kompleks is de Mayadevi-tempel. Naast de tempel staat een gedeelte van een zuil, die nog is neergezet door keizer Ashoka in 250 v.Chr. De inskriptie in de zuil vertelt o.a.: Hier is de Boeddha Shakyamuni geboren. Ook: Lumbini hoeft maar een achtste van zijn landopbrengst te betalen. Ashoka heeft een aantal stoepa's laten neerzetten. In 1996 is onder de restanten (3e eeuw v.Chr) van de tempel een steen gevonden, die de exakte geboorteplaats van de Boeddha aangeeft. De Mayadevi-tempel wordt ook vereerd door vooral lokale vrouwen in de hoop kinderen te krijgen.

Ver over de afgesproken tijd kwamen we weer bij ons Resort terug. Het was een bijzondere ervaring op onze pelgrimsreis. De vrije dag die voor ons lag, konden we mooi gebruiken om al die indrukken van de afglopen week eens rustig te verwerken. Nog steeds geen Internet, alleen de geluiden van de wegwerkers in de verte en het gekwetter van de vogeltjes in de bomen. Hierna gaan we op weg naar Shravasti, terug naar India.