vluchtelingen uit eritrea

Eindelijk weer internet

SIMIEN GEBERGTE – DEBARK 16/1

In drie uur zijn we van Gondar naar Debark gereden, waar de ingang van het Nationale Park van het Simien gebergte is. Onderweg zagen we weer allerlei mensen die naar de markt liepen. Het gebergte heeft hoge, steile rotsen met mooie uitzichtspunten hoewel het geheel ons tegenviel.

GELADA BAVIANEN

Het hoogtepunt waren echter de gelada bavianen die alleen in Ethiopie voorkomen. Ze zaten in groepen gras te eten. Ze trekken zich niets aan van mensen. Ze zijn niet bang of agressief. Je kunt er gewoon naast staan. De vrouwtjes hadden babies op hun rug. Er waren kleintjes die zelf al grassprietjes plukten. Soms wroetten ze met hun handen in de aarde om een wortel te pakken te krijgen. Sommige mannetjes zagen er uit als leeuwen met hun lange manen. Ze worden dan ook leeuw-baviaan genoemd. Enkele bavianen waren aan het stoeien of vlooiden elkaar. De vrouwtjes hebben rode borsten als ze hun babies zogen. Een baviaan heeft 1 kg. gras per dag nodig.

GIDS WIL NAAR HUIS

We waren verplicht om een gids en een bewaker met geweer mee te nemen, kosten 30 euro. De bewaker was voor onze veiligheid. Er zijn geen wilde dieren, dus vermoedelijk heeft het met diefstal te maken. We kwamen een groep van Djoser tegen. Tegen hun was gezegd dat de bewaker mee ging voor de werkgelegenheid.
We wilden lunchen maar volgens de gids was het hotel te duur voor ons. We gingen toch en het was niet duur. Toen we klaar waren, vroeg de gids of we nog konden wachten want zij wilde nog lunchen. Na een uur in het park deel de ze mee dat we teruggingen. Dat waren we niet van plan, we waren onze tocht door het park net begonnen. Alle plaatsen waar we naar toe wilden, wees ze af. Het was te ver, er was geen weg, er viel niets te zien enz. Uiteindelijk stemde onze chauffeur in met onze wensen en hebben we vier uur door het park gereden. De gids wilde nog in discussie gaan dat zij toch gelijk had. Afgekapt. Wat we al vermoedden, werd door de reisgids Lonely Planet bevestigd. Sommige gidsen willen zo snel mogelijk weer naar huis. Ze hebben hun geld binnen. Dat was een vervelende ervaring.

CHINEZEN HEBBEN HAAST 17/1

We zaten in Debark in een budget hotel. Er is daar verder weinig. Onze kamer was sober maar schoon. Er was een badkamer met een boiler. We wilden wel douchen maar het was erg koud (We zaten op 3000 meter hoogte). Verder was de watervoorziening erg beperkt. Maar het ergste was dat zich naast de douche een loshangend stopcontact bevond. Niet gedoucht dus.
De volgende ochtend kostte het ruim een uur voordat we ontbijt (thee en brood met gebakken ei) kregen. We waren de enigen in het restaurant. We zijn vijf keer naar de keuken gewees om te vragen of ons ontbijt klaar was. We spraken iemand aan die aan de bar stond. Hij was echter niet van de bediening maar hij keek naar ons. Achter de bar zaten vier schoonmaaksters te kletsen, die samen de vloer hadden geveegd. Er stonden nog 2 glazen met een restant wijn op de bar. Na enige tijd pakte een schoonmaakster de glazen en zette ze achter de bar. Voor afwassen moest ze een etage omlaag naar de keuken. De avond tevoren kregen we wijnglazen bij het bier. Dat weigerden we en dus moest de bediening glazen uit de keuken halen. Een etage lager zaten ook nog enkele mensen te zitten. Het zout was zoek in de keuken maar werd met enige moeite achter de bar gevonden. Door deze traagheid vertrokken we een half uur later dan gepland.
Iets later vertelde onze chauffeur dat de Chinezen niet meer de wegen aanlegden maar de Ethiopiers zelf. De Chinezen hadden te veel haast. Waarschijnlijk bedoelde hij dat de Chinezen een erg hoog werktempo hebben. In Ethiopie zijn musea enz. tijdens de lunch van 12.00 – 14.00 uur dicht. Chinezen hebben minder tijd nodig.

GELDMACHINE

Wij spraken enkele mensen uit Hongkong die op de bonnefooi hadden gereisd. Ze klaagden enorm over de kwaliteit van de hotels, over gidsen die hen afzetten enz. Ze voelden zich net een geldmachine. Wij hebben zelf weinig problemen omdat we tevoren goede hotels hebben geboekt. Onze chauffeur/gids is prima en wat hij regelt, gaat op rolletjes. Dat is een verademing. Een budgethotel kost energie, een vier-sterren hotel volgens Ethiopische maatstaven levert energie op. Daar is de service goed. De kamers zijn prettig maar in de badkamer zijn vaak mankementen zoals een losse wc-bril of douchedeur en vaak lekkage. Wel altijd warm water. Voor ons geen probleem.
Omdat we met eigen auto rijden, kunnen weinig mensen ons lastig vallen. In Gondar liepen we een klein stukje om een fles water te halen. Een jonge man klampte ons aan en bracht ons naar een kraampje 50 meter verder wat we zelf ook wel hadden gevonden. Hij wilde hiervoor een fooi want hij was een arme student. Hij had een shirt met in grote letters volunteer (vrijwilliger) erop. Daar hebben we hem even aan herinnerd.
In een voormalig Joods dorp waren we de enige toeristen. We kregen een hele sliert verkopers achter ons aan. Een meisje van 11 pakte mijn hand vast en vroeg een kadootje. “ Kadootjes krijg je alleen op je verjaardag”, zei ik. Maar zei ze, “ik heb schoolmateriaal nodig”. “Vraag dat maar op school.” “Daar krijg ik het niet.” ” Dan heb je pech gehad.” Een heel ‘streetwise’ kind en op zich niet onaardig. Als ze geld willen, beweren ze altijd dat het voor studie is. Dat doet het goed bij westerlingen.” Onze organisatie adviseert geen fooien te geven aan individuen maar alleen aan organisaties. Anders houd je dit gedrag in stand. De regering probeert de bevolking op te voeden hoe ze zich ten aanzien van het krijgen van fooien dienen te gedragen. Sommige Ethiopiers schijnen verpest te zijn doordat er extreem hoge fooien werden gegeven. Sommige toeristen nemen allerlei spullen mee om weg te geven, vooral aan kinderen. Ze bevorderen daarmee bedelgedrag.
Gisteren kwamen we langs een kerkdienst aan de kant van de weg. Een groep jonge mannen hield alle auto’s tegen omdat ze geld wilden. Onze chauffeur reed er gemakkelijk doorheen. Dit soort zaken gebeurt vaker in Afrika. Toen ik 35 jaar geleden een reis van 3 maanden met een truck door Afrika maakte, kwamen we regelmatig bij slagbomen die alleen tegen betaling opengingen. De groep van Djoser had ook met een slagboom te maken gehad.

LEKKE BANDEN

Hoewel er op veel plaatsen asfaltwegen worden aangelegd zijn er ook nog grindwegen met stenen. We hebben de afgelopen twee dagen twee lekke banden gehad. Onze chauffeur heeft binnen een kwartier een band verwisseld. Ze rijden hier op oude banden met weinig profiel. Het is een geldkwestie. Gelukkig hebben we twee reservebanden bij ons en in ieder gehucht kun je tweedehands banden kopen. Er is weinig verkeer maar de twee auto’s die we tegenkwamen toen we pech hadden, stopten om te vragen of we hulp nodig hadden. Lekke banden horen erbij, een Duitse groep die we spraken, had ook al een lekke band gehad.
Het is een arm land, er zijn nauwelijks particuliere auto’s. Dat levert veel rust op. Geen motorgeronk en getoeter. Op de weg heb je meer last van voetgangers en vee dan van verkeer.

VLUCHTELINGEN UIT ERITREA

We zitten in Aksum heel dichtbij de grens met Eritrea die officieel gesloten is. Vo or vluchtelingen geen groot probleem. Er zijn verschillende vluchtelingenkampen van de UNHCR. Ook het Rode Kruis is hier zichtbaar aanwezig. In totaal heeft Ethiopie 2 miljoen vluchtelingen uit Eritrea waarvan het merendeel naar Europa of Amerika wil. Onze chauffeur is zelf een Eritrese vluchteling. Hij wil niet naar Europa. Hij heeft het hier naar zijn zin. Zijn vader woont afwisselend een half jaar in Zwitserland (waar zijn oom een baan heeft) en een half jaar in Ethiopie waar hij truck chauffeur is. Hij heeft ook familie in Amerika en Eritrea. Hij werd emotioneel over de scheiding van Ethiopie en Eritrea. Het was lange tijd een land met dezelfde taal en cultuur totdat Eritrea zich afscheidde 20 jaar geleden.