woestijntocht

we zijn net aangekomen in Luxor na een tocht van 6 dagen en 2000km.De woestijnervaring was fantastisch en nu zijn we weer in de wereld van comfort en herrie en veel toeristen.
We hebben genoten van de stilte en rust in de woestijn na de enorme herrie in Cairo en Alexandrie.Het eindeloze getoeter, de adembenemende inhaalmanoeuvres, ellenlange rijen auto's kriskras door elkaar die alle ruimte opvullen, er rijden dus veel auto's met deuken. Het vrachtverkeer op de snelweg is gevaarlijk. Ze rijden te lang of onder invloed. Bovendien rijdt op de snelweg ook iedereen door elkaar. In plaats van een ontwikkelingsproject van scholen en ziekenhuizen lijkt een verkeersproject me ook handig. Of een afvalverwerkingsproject, er is geen vuilnisophaaldienst en je ziet overal bergen afval liggen. De herrie in de steden is zo groot dat mensen vaak slecht slapen. winkels zijn 24 uur open. Het gaat constant door. Overspannen mensen worden door de dokter naar de woestijn gestuurd om bij te komen. Het is er ook enorm ontspannen. Vaak hoor je helemaal niets. Het landschap is heel afwisselend, vaak heel mooi met allerlei kleuren geel en grijs met heel aparte rotsvormen, dan weer metershoge goudgele zandduinen en vervolgens een saaie,eentonige uitgestrekte vlakte.
We hebben nog wat heimwee naar de woestijn, we hebben het schitterend maar wel vermoeiend gehad. Maar het landschap is fascinerend en de stilte totaal.


Wadi Natrun
Na vertrek uit Alexandrie hebben we eerst een bezoek gebracht aan een koptisch klooster. In de 4e eeuw vluchtten de kopten de woestijn in omdat ze door de Romeinen werden vervolgd. Ze woonden in grotten en kloosters. (De woestijn is een perfecte plek om te mediteren.)Na 817 werden forten om de kloosters gebouwd vanwege de Arabische veroveraars. Ook waren er rooftochten van bedoeienen. Er hebben hier meer dan 60 kloosters gestaan, nu zijn er nog 4 over. Deze kloosters zijn wel belangrijk omdat de koptische paus wordt gekozen uit de monniken van Wadi Natrun.
We hebben het klooster van St. Bishoi bezocht. We kregen een rondleiding van 1,5 uur door een monnik in een zwart habijt en een zwart hoofddeksel met borduursel.
De kopten beginnen hun jaartelling in 284 vanwege een enorme slachting door de Romeinen in dat jaar. Op Nieuwjaarsdag eten ze een verse dadel: rood van buiten staat symbool voor het bloed van de martelaren, wit van binnen staat symbool voor het zuivere hart en de harde pit staat symbool voor een sterk geloof.
De kerken en kloosters van de kopten zijn verspreid over noord en midden Egypte langs de route die Jozef, Maria en Jezus na hun vlucht voor de kindermoord van Herodes zouden hebben afgelegd.
Bishoi begon zijn leven als rover maar bekeerde zich en werd een heilige. Zijn lichaam ligt in een langwerpige container in de kerk en het lichaam zou nog volledig intact zijn. Hij stierf in de 4e eeuw. Vergelijkbaar met Sint Christoffel eeuwen later droeg hij een arme, oude man die een vermomming van Jezus was. Jezus zei hem dat vanwege deze goede daad zijn lichaam nooit zou vergaan. Ieder jaar wordt op zijn sterfdag de container met het lichaam rond het klooster gedragen.
Een andere legende vertelt over keizer Zenon in de 5e eeuw. Deze keizer had 2 dochters, de oudste vluchtte vermomd als man naar een klooster en verbleef daar 15 jaar.Toen werd haar zus ernstig ziek en naar het klooster gebracht zodat de monniken voor haar konden bidden. Haar zus, ook een monnik kreeg de opdracht voor haar te bidden. Ze gaf haar zus echter een kus op de wang. De jongste zus genas en vertelde haar vader van de kus. Zo kwam de koning de verblijfplaats van zijn oudste dochter te weten. Natuurlijk wilde zij terug naar het klooster. De koning besloot toen de kloosters te versterken zodat ze veilig waren voor invallen van bedoeienen. Het grootste deel van het fort uit de 5e eeuw bestaat nog. Het ligt binnen in het klooster Het had drie verdiepingen. Een ophaalbrug sloot het fort af. Beneden was een bron en een voedselvoorraad. Op de verdieping erboven was een keuken met een oven en slaapplaatsen en een grote studeerkamer. Op de bovenste verdieping was de kerk van de aartsengel Michael, de beschermer van deze regio. Belegeringen duurden nooit langer dan 3 weken, dan was het voedsel en het water van de belegeraars op. In de kerk hebben we nog ' Vrede zij met Maria' gezongen begeleid door cimbaal en triangel. Nu zullen we vast wel een voorspoedige reis hebben.


Witte Woestijn
We hebben een klein deel van de oude karavaanroute door Afrika gereden. Tot het begin van de 20e eeuw werden hierlangs nog slaven vervoerd.
Onze eerste halte was de Bahariyya oase. We hebben overnacht in een hotel met lemen hutten. Leem isoleert goed, dus dat was lekker warm. De overige nachten was het koud in de woestijn. Er is een verschil van ongeveer 20 graden tussen dag en nacht.
In Bahariyya hebben we nog een opgraving met beschilderde ondergrondse graven bekeken uit de 3e eeuw v.Chr. Heel mooi, vooral omdat ze nog niet klaar waren met opgraven.
Nadat we door de vulkanische zwarte woestijn zijn gereden, kwamen we in de witte woestijn van kalksteen terecht. Allerlei vreemde vormen, heuvels enz. lagen verspreid in het vlakke landchap. De grootte varieerde van enkele meters tot ongeveer 60 cm. Sommige grote steenmassa's leken net paddestoelen. Het was een schitterend gezicht, een surrealistisch sprookjesachtig landschap. We hebben hier in de woestijn geslapen. Zo konden we van nabij de zonsondergang en zonsopgang meemaken waarbij het witte landschap oplicht en steeds van kleur verandert. Dit was fantastisch en het absolute hoogtepunt van de woestijntocht.
Na het ontbijt hebben we in een warme bron gebaad en vervolgens hebben we in de Farafra oase een leuke tentoonstelling van een plaatselijk kunstenaar. Hij had met allerlei natuurlijke materialen maar ook met schilderijen het landschap en de manier van leven uitgebeeld. Zelfs het lemen huis was op artistieke wijze gebouwd. Hij had enkele tentoonstellingen in Duitsland gehad.
Vanwege de vele politiecontroles onderweg moesten we tijd in dit museumpje doorbrengen. De chauffeur moest bij iedere plaats een stapel papieren inleveren. Dan kreeg hij enkele vouchers die hij onderweg bij controles moest inleveren. Zonder voucher word je teruggestuurd.
Eens moesten we 5 minuten wachten op de toeristenpolitie omdat het hele corps aan het bidden was met de commandant voorop. Soms zie je mannen met een grote buil op hun voorhoofd doordat ze enorm veel bidden en neerbuigingen maken. Onze chauffeur vroeg eens de weg aan een vrouw in het zwart met alleen de ogen zichtbaar. Ze negeerde hem. Hij vond het kwezelarij. Overigens vertelden de chauffeur en een hoteleigenaar dat ze niet meer dan 2 of 3 kinderen willen. Ook hier is dus geboortenbeperking.
Onderweg naar Al Dhakla zagen we in de verte tussen het zand steeds waterplassen. Maar kwamen we dichterbij dan werd het water zand maar verderop zag je weer water, dat ook weer zand werd als je dichtbij kwam enz. Een luchtspiegeling dus.


Al Qasra
Dit is een typisch woestijnstadje uit de middeleeuwen en nog vrij goed bewaard en gedeeltelijk nog steeds bewoond. De huizen waren tot 3 hoog. Tussen de huizen was een nauwe steeg die overdekt was met af en toe openingen om frisse lucht door te laten. Er waren nog een olijfpers en een graanpers. Ook de moskee en de madrassa (moskeeschool) waren bewaard. We hebben de 20 meter hoge minaret beklommen. Vanwege de hitte en de zandstormen en de invallen van rovers was de stad weinig toegankelijk en gesloten gebouwd.
Necropolis Al Bagawat
Bij Al Kharga liggen de ruines van de dodenstad van de kopten uit de 2e -7e eeuw. De doden werden in ondergrondse familiegraven begraven met er bovenop een kapelletje. In twee ervan waren nog fresco's te zien. De spookstad lag schitterend op een heuvel en van de architectuur was veel bewaard gebleven.


Baris oase
Onze laatste overnachting in de woestijn was in een kamp met een windscherm eromheen. Aan de ene kant was een kleine oase met wat landbouwgrond en Friese koeien en aan de andere kant waren goudgele zandduinen. Natuurlijk hebben we weer genoten van de zonsondergang en hebben we daarna bij het kampvuur gezeten. Onze kok Hani, een bedoeien kon heerlijk koken.
De volgende ochtend zijn we naar Luxor gereden. We kwamen in een lichte zandstorm terecht. Hierdoor lagen er af en toe tot op de helft van de weg zandduinen van ongeveer 50 cm hoog. Ook zaten er veel barsten in het asfalt door het grote temperatuursverschil tussen dag en nacht.
Met weemoed nemen we afscheid van de woestijn. De tocht was prima georganiseerd en we hadden een sympatieke en voorzichtige chauffeur.
De laatste vier vakantiedagen brengen we in Luxor door. Tot onze vreugde hoeven we niet een halve dag in Cairo meer door te brengen. We hebben vrijdag een binnenlandse vlucht om 23.00 uur en onze vlucht naar Amsterdam vertrekt om 4.00 uur.