iraakse grens ruine 5000 jaar oud

Palmyra
Buiten Palmyra zijn veel begraafplaatsen.Dit zijn hier graftorens en grafkamers.We hebben beide vormen bekeken. De graftoren was vier etages hoog. In de nissen werden vijf lijkkisten boven elkaar gestapeld. De rijkeren hadden een eigen kamertje. In een graftoren konden enkele honderden mensen worden begraven. Bij iedere kist was een afbeelding van de overledene in steen.Alles was vroeger beschilderd.
De grafkamer was ondergronds in een soort T-vorm met aan weerszijden nissen voor de overledenen. In het midden waren aan de wanden fresco's.
In navolging van de Egyptenaren werden ook hier de lijken gemummificeerd.

Onderweg naar Deir ez Zor.
Het vlakke woestijnlandschap is saai met gras en steen. Er zijn veel bedoeinen met kuddes schapen en ook met kamelen. Ze lopen - ook in de steden - nog in traditionele kleding. De mannen met een djellabah (lange jurk) en een rood/wit geblokte hoofddoek met zwarte band. De vrouwen dragen een kleurige lange jurk met veel glitter. Dit jaar is er veel gras. Dat betekent dat de bedoeinen geen voedsel hoeven bij te kopen voor hun kuddes. Ze verkopen dus geen schapen. Daardoor wordt het vlees duur en de schapenmelkproducten goedkoop.Is er een jaar weinig gras, dan gebeurt het omgekeerde. Er zijn ongeveer 70 miljoen schapen in Syrie.Er zijn ongeveer 20 miljoen inwoners in Syrie.
Syriers eten vooral veel vlees en melkproducten van schapen. Van de koe drinken ze alleen de melk.De andere produkten ervan lusten ze niet.
Veel levensmiddelen zoals kaas, olijven, olie, tomaat (puree) slaat iedereen meteen na de oogst voor een jaar in. Verder is de suiker gesubsidieerd voor 3 kg. per persoon per maand. Ook andere producten als graan hebben een vaste prijs. Er is bovendien sociale woningbouw.

Deir ez Zor
Het waait hier en het woestijnzand uit Saoedi-Arabie kleurt de lucht grijs. Het lijkt alsof er een soort mist hangt.
Hier bekijken we een Armeense kerk ter herdenking van de genocide in 1915. Deze plaats was een eindpunt van de verplaatsing van de Armeniers in de Syrische woestijn. Er is een kleine tentoonstelling met foto's, schilderijen en uitspraken. De verantwoordelijke Turkse minister was er trots op dat hij in 3 maanden meer aan het Armeense probleem had gedaan dan zijn voorganger in 30 jaar. Hitler zei in 1939: "Wie herinnert zich nu nog wat er met de Armeniers is gebeurd."
We zijn nu bij de rivier de Eufraat aangeland. Hier omheen is het land erg vruchtbaar. Er wordt graan en katoen verbouwd. De vrouwen hebben kleurige lange jurken aan. Mooi om te zien, maar de Syriers vinden het ouderwets. De boerenvrouwen hebben een hard leven. Wel krijgen nu alle meisjes in ieder geval basisonderwijs. In ieder dorp staat een school. Daarnaast heeft Assad na de maartrevolutie in 1963 het grootgrondbezit afgeschaft en het land aan de boeren gegeven, zodat hun welstand verbeterd is.

Doura Europos en Mari
Van oudsher werden er al steden aan de rivier de Eufraat gebouwd. Mari is een ruine van een handelsstad van 5000 jaar geleden. Een klein deel van het paleis is gerestaureerd. Het gebouw is gemaakt van kleitichels en af en toe is er een rand met kiezels te zien. Mari ligt 10 km. van de Iraakse grens.
Doura Europos is in de Romeinse tijd een belangrijke handelsstad geweest.De muren staan nog overeind. Verder is er niet zoveel meer te zien.

Onderweg naar Aleppo - Rasafa
We rijden eerst door een saaie, kale, vlakke woestijn. Midden in de woestijn liggen de ruines van een oude Romeinse verdedigingsplaats, genaamd Rasafa. Heel spookachtig.
De muren zijn nog grotendeels intact. Er staan nog enkele kerken zoals de basiliek van st. Sergius.
Ook waren er enorme cisternen (wateropslagplaatsen). Het bolwerk lag 25 km van de Eufraat vandaan. Uiteindelijk is het door vijanden veroverd en in puin gelegd.
Dichterbij Aleppo wordt de woestijn diepgroen met veel gele bloemen. Momenteel staat de woestijn in bloei. Ook zie je hier prachtige bloemen. Natuurlijk zijn er weer veel bedoeinen te zien.

Bijenkorfhuizen
We rijden door een gebied met veel bijenkorfhuizen. Ze zijn dus gemaakt in de vorm van een bijenkorf. Ze zijn gemaakt van tichelsteen en bepleisterd met klei gemengd met hooi. Er is geen hout of ijzer nodig. Er zitten geen ramen in. Hierdoor zijn ze in de zomer koel en in de winter warm. Het is heel primitief. Een soort hut. Meestal bestaat een woning uit een aantal bijenkorven naast elkaar met een muur om de binnenplaats heen.
Om de twee, drie jaar worden ze bepleisterd vanwege de inwerking van regen en wind.

Gastvrijheid
Syrie staat bekend om zijn gastvrijheid. Vaak krijgen we gratis koffie en thee aangeboden. Enkele keren zelfs een gratis dessert, een keer van zoete aubergines en gezoete citroenschil, en een ander keer de melk van een schaap dat net een jong had gekregen. Heel dik en heel gezond. Het laatste kregen we onderweg in de woestijn in het Baghdad cafe. Onze chauffeur bood ons de eerste dag aan 150 euro te lenen omdat we problemen hadden met pinnen. Later bood hij zijn laptop aan. Door omstandigheden wisselen we nu van chauffeur. Als afscheid kregen we een cd met Arabische muziek.Onze nieuwe chauffeur verwelkomde ons met 2 doosjes met aardbeien. Deze chauffeur heeft de reputatie heel gastvrij te zijn en steeds allerlei etenswaren aan te bieden.
Arabieren begrijpen niet dat westerlingen alleen reizen. (We kwamen een Duitser tegen die overland van Egypte naar India reist. Hij heeft een jaar de tijd want zijn werkgever had hem anders ontslagen vanwege de recessie.)
Een Arabisch spreekwoord zegt dat alleen in het paradijs even erg is als de hel. Arabieren doen alles met familie en vrienden. Trouwen en (veel) kinderen krijgen heeft hoogste prioriteit. Iemand die alleen rondreist, krijgt meteen gezelschap van een Arabier, bijvoorbeeld als je alleen in een restaurant eet, komt de eigenaar of een familielid bij je zitten. Dat is niet als opdringerigheid bedoeld. Ook vinden ze je zielig als je geen kinderen hebt.

Aleppo
We zijn nu in Aleppo(in het Arabisch Halab). Het weer is heel koel met flinke regenbuien. De komende dagen wordt het wat warmer en droog. We slapen in een oud herenhuis in de soukh. De winkeltjes zijn schitterend en ook het publiek. We hebben nu een vrije dag. We zijn een beetje moe van alle opgravingen.