de laatste dag

ALGEMEEN
VLUCHTWIJZIGING
Toen we online incheckten, merkten we dat we op een andere vlucht waren geplaatste met een overstap in Londen.
Atlanta-Londen DL10 22.40-12.15
Londen Amsterdam KL1010 14.00-16.20

We hebben het hier nog steeds naar onze zin en zouden best langer willen blijven maar aan alles komt een eind.
Gisteren spraken we met iemand die in N.O. was tijdens en na Katrina. Bizarre verhalen en heel schrijnend.

PLANTAGES EN SLAVEN VERVOLG
De laatste plantage-directeur Laura verkocht de plantage omdat ze geen zin had in het stressvolle bestaan in een saaie omgeving. Ze wilde een moderne Amerikaan zijn. Volgens haar was haar oma tijdens haar leven steeds gemener geworden ten gevolge van haar werk als plantage-directeur. Nadat de slavernij was afgeschaft in 1863 bleven de slaven hier gewoon doorwerken. De plantage maakte dezelfde enorme winst van honderden duizenden dollars per jaar als ervoor. Volgens de wet had een ex-slaaf recht op een salaris van 12 dollar per jaar. De slaven hadden weinig keus. Ze konden alleen suikerriet verbouwen en hadden geen bezit. Bovendien spraken ze nog steeds Frans terwijl de officiele taal Engels was. Verder was er buiten de plantage veel geweld en heerste de Ku Klux Klan.
Vanaf 1870 werd het spreken van Frans op scholen verboden. Het was in Louisiana nog steeds de belangrijkste taal. Kinderen kregen slaag als ze op school Frans spraken.
De landgoederen werden grotendeels door slaven aangelegd. In dit huis waren de balken op Senegalese wijze aan elkaar vastgezet.
De andere plantage was Oak Alley, een luxueus verblijf met witte pilaren aan de buitenkant. De echtgenote kwam uit N.O. en had weinig zin om naar het platteland te gaan. Het was een gearrangeerd huwelijk. Ze name als bezit o.a. 50 slaven mee. Ze verbleef zoveel mogelijk in N.O. en verbrast na de dood van haar man het volledige vermogen.
Met de boot was het een dagreis naar N.O. , met paard en wagen drie dagen.

LOUISIANA STATE MUSEUM
Aanvankelijk namen de westers pioniers, volledig onbekend met het gebied en in klein aantal, veel gebruiken over van de Indianen zoals landbouw en medicijnen. Ook de vaarroutes in de moerassen kenden de Indianen goed. Ze dreven veel handel en hadden uitgebreide netwerken en handelsroutes. Door het contact met de Europeanen bezweken veel Indianen aan besmettelijke Europese ziekten waar ze geen weerstand tegen hadden. Naarmate er meer Europeanen met wapens kwamen, verloren de Indianen steeds meer macht en tenslotte trokken ze zich terug in de moerassen. Ook gevluchte slaven (maroons) vestigden zich hier.
Slaven in de plantages vormden een eigen gemeenschap met Afrikaanse gebruiken. Ze behielden voor zover mogelijk de extended (uitgebreide) familieverbanden en het stamverband. Bij de verkoop van slaven werden gezinnen echter uit elkaar gehaald hoewel de Franse wet (code noir) dit verbood. De Afrikaanse gebruiken, overleveringen en verhalen werden mondeling doorgegeven. Leren lezen en schrijven was slaven verboden. Ook bepaalde vaardigheden werden doorgegeven waardoor geschoold werk dat minder zwaar was dan op de plantage werken, mogelijk was.
Slaveneigenaars stimuleerden het huwelijk om twee redenen. Een baby was een extra bezitting en gehuwde slaven met kinderen hadden minder de neiging te vluchten. De Europeanen waren vaak ook afhankelijk van hun slaven wat betreft inheemse kennis.
Slaven molesteerden hun opzichters door opzettelijk traag te werken, machines en werkdieren te beschadigen, ziektes te veinzen maar ook zelfbeschadiging, abortus en zelfdoding kwam voor.
Terwijl we in het museum zijn, ontstaat op het plein voor het museum, Jackson square, een spontane jamsessie met vrolijke muziek.

VOODOO MUSEUM
Voodoo is maar in heel beperkte mate zwarte magie. Het is in feite een religie als alle andere. Men doet aan voorouderverering en gelooft in een heel pantheon van hulpgoden die onder de onbereikbare oppergod staan. Via een priester kan men contact met een hulpgod krijgen. Ook kun je zelf wensen doen en offertjes brengen.
Volgens een Haitiaans onderzoeker komt Voodoo oorspronkelijk uit Egypte, Assyrie en Ethiopie en heeft het zich over een groot deel van Afrika verspreid. Er wordt veel gebruik gemaakt van amuletten, poppetjes, slangen(afbeeldingen) en tromgeroffel om in trance te raken. Er zijn speciale ceremonies om de hulp van de goden in te roepen. Deze werden ook op het Congoplein opgevoerd.
De christenen verboden de Afrikaanse religie. In de Code Noir stond dat alle slaven katholiek moesten worden. De hulpgoden werden op het altaar gezet in de vorm van heiligen en Jezus en Maria. Ze kwamen in functie overeen met de Afrikaanse goden.
Blanke plantagehouders en hun opzichters waren ook erg bang voor de zwarte magie.

BACKSTREET CULTURAL MUSEUM
Dit museum staat in de zwarte wijk en is een prive-initiatief. De eigenaar ging jarenlang als Indianen-chef verkleed tijdens carnaval (Mardi Gras). Er stonden schitterende Indianen-kostuums. Ieder jaar moest de chef zorgen voor een nog mooier kostuum die ook handgemaakt moesten zijn. Het kost een heel jaar en een vermogen om dit ieder jaar te maken. De chef staat aan het hoofd van een stam tijdens carnaval van acht mensen met verschillende functies. (de wild men, de flagboy enz.) Er zijn bij carnaval verschillende zwarten die zich als Indianen verkleden en ze creeren allemaal een eigen stam. In het verleden kwam het tot vechtpartijen tussen de carnavals-stammen. Nu gaat het iets rustiger. De vlag van een andere partij probeert men nog wel in brand te steken.
Uiteraard gaat het erom welke chef het mooiste Indianenkostuum heeft gemaakt. Het is een zwaar en groot kostuum compleet met staf, maar er wordt mee gedanst.
Een ander deel van het museum ging over de jazz-begrafenis. Deze duurt van een uur tot 14 dagen. De muziek begint traag en verdrietig. Er worden gospels gespeeld totdat de overledene naar zijn graf is gebracht. Daarna wordt de muziek langzaamaan vrolijker totdat er een feeststemming ontstaat. Dit symboliseert de rouw, het afscheid, de acceptatie dat de overledene er niet meer is en tenslotte gaat men terug naar het alledaags leven.
Sociale hulp en plezier clubs zijn in de 19e eeuw opgezet voor onderlinge hulpverlening en verzekering.

EVALUATIE
Voor Bert is dit een van de twee mooiste reizen die hij heeft gemaakt. De andere is de Galapagos in Ecuador.
Voor ons allebei staat New Orleans in de top 5 van leukste steden. (We zijn in heel veel steden geweest, ook in Europa)
Tiny vond de Afro-amerikaanse cultuur in bredere zin erg interessant.