plantages en slaven
Door: tiny
20 Juni 2013 | Verenigde Staten, New Orleans
ALGEMEEN
Een schitterende excursie gehad gisteren en het weer bleef droog ondanks de voorspelde regen. Nu staan we op het punt de stad in te gaan naar een museum maar het begon net te hozen. Dus ga ik maar schrijven.
PLANTAGES EN SLAVEN
We hebben twee voormalige suikerplantages bekeken aan de Mississippi 90 km buiten New Orleans. Er zijn in deze omgeving een stuk of tien plantages in oorspronkelijke toestand bewaard gebleven. We kregen uitstekende rondleidingen met veel info.
Laura plantation was een typisch creoolse plantage. Er zijn hier twee definities van creolen. Voor de Burgeroorlog betekende het een afstammeling van een Fransman of Spanjaard die in Amerika is geboren. Na de Burgeroorlog betekende het iemand van gemengd bloed. Het ging hier om een rijke elite uit Europa die met gemak een grote plantage kon kopen. Daarnaast waren er gewone Franse immigranten die uit Canada waren verdreven omdat ze geen trouw wilden zweren aan de Engelse koning. Zij werden cajun genoemd. Franse creolen en Franse cajun hadden door het standsverschil nauwelijks contact met elkaar.
Een creools plantagehuis was om in te werken. Men had voor de winter en de feesten een huis in New Orleans. In elk huis was een kantoor voor mannen en een kantoor voor vrouwen. Het was een familiebedrijf. Iedereen hielp mee. Wie dit niet wilde, moest verttrekken. In principe was de man de directeur. Bij zijn afwezigheid of na zijn dood werd zijn echtgenote directeur met alle rechten en plichten. Op de Laura plantage runden vier generaties vrouwen met succes de plantage. Niet altijd omdat er geen mannen waren, maar omdat het slimste kind werd uitgekozen als directeur.
Laura plantage had 350 slaven. Enkele slavenwoningen zijn bewaard gebleven. Het was een vertrek met een kamer van 5 x 5 meter voor een heel gezin. Er was een open haard voor koude nachten. De kinderen sliepen op zolder. Er werd gewerkt van zonsopgang tot zonsondergang. Zaterdagmiddag en zondag was vrij. Behalve in het oogstseizoen (ongeveer zes weken) dan moest men in de weekends met man en macht doorwerken. Er werd in een speciale ruimte buiten de woning gekookt in verband met brandgevaar voor slaven en plantage-eigenaar en familie. Een jonge mannelijke slaaf kostte in 1850 1000 dollar. Iemand van boven de 60 was 50 dollar waard.
De behandeling van slaven was in het algemeen heel verschillend van heel humaan tot erg wreed met alle nuances er tussen in.
Tijdens de Grote Depressie in de jaren dertig van de vorige eeuw was er een werkgelegenheidsproject waarbij 2000 ex-slaven werden geinterviewd over hun leven als slaaf. Een uniek document.
Het is droog, wordt vervolgd.
Een schitterende excursie gehad gisteren en het weer bleef droog ondanks de voorspelde regen. Nu staan we op het punt de stad in te gaan naar een museum maar het begon net te hozen. Dus ga ik maar schrijven.
PLANTAGES EN SLAVEN
We hebben twee voormalige suikerplantages bekeken aan de Mississippi 90 km buiten New Orleans. Er zijn in deze omgeving een stuk of tien plantages in oorspronkelijke toestand bewaard gebleven. We kregen uitstekende rondleidingen met veel info.
Laura plantation was een typisch creoolse plantage. Er zijn hier twee definities van creolen. Voor de Burgeroorlog betekende het een afstammeling van een Fransman of Spanjaard die in Amerika is geboren. Na de Burgeroorlog betekende het iemand van gemengd bloed. Het ging hier om een rijke elite uit Europa die met gemak een grote plantage kon kopen. Daarnaast waren er gewone Franse immigranten die uit Canada waren verdreven omdat ze geen trouw wilden zweren aan de Engelse koning. Zij werden cajun genoemd. Franse creolen en Franse cajun hadden door het standsverschil nauwelijks contact met elkaar.
Een creools plantagehuis was om in te werken. Men had voor de winter en de feesten een huis in New Orleans. In elk huis was een kantoor voor mannen en een kantoor voor vrouwen. Het was een familiebedrijf. Iedereen hielp mee. Wie dit niet wilde, moest verttrekken. In principe was de man de directeur. Bij zijn afwezigheid of na zijn dood werd zijn echtgenote directeur met alle rechten en plichten. Op de Laura plantage runden vier generaties vrouwen met succes de plantage. Niet altijd omdat er geen mannen waren, maar omdat het slimste kind werd uitgekozen als directeur.
Laura plantage had 350 slaven. Enkele slavenwoningen zijn bewaard gebleven. Het was een vertrek met een kamer van 5 x 5 meter voor een heel gezin. Er was een open haard voor koude nachten. De kinderen sliepen op zolder. Er werd gewerkt van zonsopgang tot zonsondergang. Zaterdagmiddag en zondag was vrij. Behalve in het oogstseizoen (ongeveer zes weken) dan moest men in de weekends met man en macht doorwerken. Er werd in een speciale ruimte buiten de woning gekookt in verband met brandgevaar voor slaven en plantage-eigenaar en familie. Een jonge mannelijke slaaf kostte in 1850 1000 dollar. Iemand van boven de 60 was 50 dollar waard.
De behandeling van slaven was in het algemeen heel verschillend van heel humaan tot erg wreed met alle nuances er tussen in.
Tijdens de Grote Depressie in de jaren dertig van de vorige eeuw was er een werkgelegenheidsproject waarbij 2000 ex-slaven werden geinterviewd over hun leven als slaaf. Een uniek document.
Het is droog, wordt vervolgd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
