BHUTAN HET LAND VAN DE DONDERENDE DRAAK

BHUTAN

Na een schitterende vlucht langs de Himalaya, we konden alle hoge bergen met sneeuw zoals de Mount Everest en de Kanchenjunga zien, zijn we in Bhutan aangekomen. De rust is heerlijk hier. De lucht is schoon. Roken is hier zelfs verboden. Alleen toeristen mogen voor eigen consumptie rookwaren invoeren. De bewoners zijn verplicht tijdens het werk, bij tempelbezoek, op school en bij officiele gelegenheden de traditionele kleding te dragen. Voor de mannen een soort geweven ochtendjas en daaronder kniekousen. Voor de vrouwen een kort jasje en een lange geweven rok tot de enkels. Alleen in hun vrije tijd mogen ze hun eigen kleding kiezen.

We worden hier prima verzorgd, lekker eten, een goed hotel en een prima auto. Voor ons hele verblijf hebben we de beschikking over een eigen auto met chauffeur en een Engelssprekende gids. Het weer is overdag prima en ’s nachts koud. Vanuit ons hotelraam zien we mannen bezig met boogschieten in traditionele kleding. Erg leuk.

HOOFDSTAD THIMPU

Deze plaats is sinds 50 jaar de hoofdstad. In 1961 werd de eerste weg in Bhutan aangelegd van de Indiase grens tot de hoofdstad Thimpu. Veel mensen zagen toen voor het eerst een auto. De afgelopen jaren trekken meer mensen naar de hoofdstad voor werk en ook voor amusement, gezondheidszorg en onderwijs. De stad telt nu 120.000 inwoners. Er wordt veel bijgebouwd. Het is verplicht om nieuwe gebouwen in traditionele stijl te maken. Daardoor zie je betonnen flats met kozijnen in gekleurd houtsnijwerk. Wel een vrolijk gezicht. De stad kent geen stoplichten. Die zijn er geweest maar de mensen raakten erdoor van slag. Thimpu heeft meer weg van een slaperig dorp dan van een dynamische stad. Wel hebben we er echte koffie gedronken in plaats van Nescafe. Er is een soort koffietent met allerlei soorten koffie en westerse muziek. Jongeren zitten er graag.

TRADITIONELE HANDWERKEN

Bhutan wil de traditionele handwerken in stand houden. Daarom is er in 1971 een school opgericht waar tekenen, borduren, houtsnijwerk, schilderen enz. wordt geleerd. De opleiding duurt 4 tot 6 jaar. Omdat het winterreces van december tot eind februari net voorbij was, konden we weinig activiteiten meemaken. In de winter is het te koud om te studeren. Er is weinig verwarming. In de zomer tijdens de moesson is er wel school. We zagen wel hele mooie thangka’s (rolschildering) van hoge kwaliteit. Ook waren er thangka’s van 2 x 3 meter helemaal geborduurd. Het maken van de meeste handwerken kost veel geduld en concentratie. Veel is voor binnenlands gebruik in de tempels en bij het huisaltaar maar de laatste tijd wordt er ook geexporteerd naar boeddhistische landen als Thailand en Japan.


TRADITIONELE GENEESKUNST

Ook de traditionele geneeskunst wordt in ere gehouden. Er is een westers ziekenhuis en een ziekenhuis waar op traditionele wijze wordt gewerkt. De patient mag zelf kiezen. Gezondheidszorg is gratis. De traditionele medicijnen worden van planten, mineralen enz. gemaakt. In het hooggebergte van Bhutan zijn veel bijzondere planten te vinden. Doordat de regering zich inzet voor natuurbehoud is er nog steeds een grote verscheidenheid. Daarnaast doet men aan acupunctuur. Er waren verschillende thangka’s met afbeeldingen van het menselijke lichaam en de drukpunten. Ook was er een thangka met afbeeldingen van de verschillende fasen van het embryo tijdens de zwangerschap.


HET DIER TAKIN

De takin is het nationale dier van Bhutan. Het leefde eerst in een dierentuin. Maar volgens boeddhistische principes is het onjuist een dier in gevangenschap te houden. Ze werden vrijgelaten maar ze waren zo tam dat ze dwars door de stad liepen op zoek naar eten. Dit vond men lastig en sindsdien wonen ze op een groot terrein in het bos met een hek eromheen.
De takin is een vreemdsoortig dier. Het lijkt op een kruising tussen een gnoe en een bison. Maar volgens de Bhutanese legende is het een kruising tussen een geit en een koe. Volgens de overlevering bezocht lama Drukpa Kunley, met de bijnaam De Heilige Gek, in de 15e eeuw Bhutan. Omdat hij een heilige was, vroegen de mensen hem een wonder te verrichten. Hij vroeg om een koe en een geit voor de lunch. Hij at deze helemaal op. De botten van beide dieren vermengde hij en daarvan maakte hij de takin die hij vervolgens tot leven bracht.


NATIONAAL HERDENKINGS CHORTEN

Deze chorten of stupa is gemaakt ter nagedachtenis aan de derde koning. Mensen lopen er de hele dag hun heilige rondjes omheen. Er zijn veel oude mensen die rondjes lopen, een gebedsmolen ronddraaien, mantra’s doen en gebeden zeggen. De oude mensen blijven hier de hele dag om verdiensten te verzamelen voor een goed volgend leven. Ze zijn echter niet alleen religieus bezig maar zitten ook gezellig met elkaar te kletsen.


CHANGANGKHA LHAKHANG TEMPEL

Deze tempel stamt uit de 12e eeuw. De prachtige muurschilderingen binnen zijn uit de 15e eeuw. Ouders komen hier vaak met hun baby van 1 – 6 maanden voor een zegening en voor een goede boeddhistische naam voor hun kind. De naam dient een goed voorteken te bevatten voor het leven van de baby. Onze gids heet Ngo Wang wat goede spreker betekent. Onze chauffeur heet Tse Wang, wat lang leven betekent. Er was net een echtpaar met een baby van 3 maanden. Verder waren er oude mensen en monniken. Sommige waren bezig met studie, een andere monnik gaf iedere bezoeker een zegening en gewijd water.


TRASHI CHHOE DZONG-KLOOSTERFORT

Het imposante gebouw is half klooster en half regeringsgebouw. Het was van oudsher gebruikelijk om regering en klooster in een gebouw te vestigen. Het gebouw ziet eruit als een fort maar vroeger had het klooster ook deze functie bij een belegering. De oorspronkelijke dzong is uit 1216. Door aardbevingen en brand is hij enkele keren verwoest en herbouwd. In 1962 heeft de vorige koning het kloosterfort in traditionele stijl herbouwd en uitgebreid. We konden de binnenplaats en de tempel bekijken. In de tempel staan de tronen van de vorige en huidige koning en de troon van het religieuze hoofd. Wereldse en religieuze macht zijn gescheiden. De koning en het religieuze hoofd hebben evenveel macht. Helaas mogen we in de tempels geen foto’s maken.

Bhutanezen moeten bij het betreden van de dzong een sjerp van een bepaalde kleur dragen afhankelijk van hun status. Er zijn speciale kleuren voor leken, advocaten, ministers, parlementsleden enz.